روزه

نیمیم ز آب و گل نیمیم ز جان و دل/نیمیم لب دریا نیمی همه دردانه

ای برادر تو همان اندیشه‌ای/ما بقی تو استخوان و ریشه‌ای

نیست در کس کرم و وقت طرب می‌گذرد/چاره آن است که سجاده به می بفروشیم

به می، سجّاده رنگین کُن، گَرَت پیر مُغان گوید/که سالِک، بی‌خبر نَبْوَد ز راه و رسمِ منزل‌ها