هابیت ها تباهی اسماگ

سلام برای کسانی که نقد سفرغیرمنتظره رو خوندن چیز زیادی ندارم بگم. نقدم رو اینجوری شروع کنم که همه چیزای خوب اون تو اینم بود به علاوه یه داستان بهتر. به نظرم یه مانور کلی رو سه گانه ارباب حلقه ها و هابیت ها با محوریت تباهی اسماگ هم بریم بد نباشه. این ساختن شخصیت های عجیب و غریب مثل خرسی که آدم میشد، درف و الف و ارک و هابیت ها کار جالبیه که به خوبی هم انجام شده هرچند اسمیگل تو این قسمت نبود اما من خیلی دوستش دارم. یا این پیر مرد دوست داشتنی حکیم و قدرتمند گاندلف خاکستری واقعا عالیه.

تباهی اسماگ! صاحب حلقه. پادشاهی. یکی از اخلاق شیطانی که تو این مجموعه فیلمها خیلی خوب نشون داده میشه حرص قدرته که تو قسمت های زیادی حتی قهرمانهای داستان رو به انجام کارای غیر اخلاقی وادار میکنه. طمعی که آراگون از ترس ابتلا به اون سعی میکنه از پادشاهی دوری کنه این بار به جان تورین افتاده پادشاه درف ها. خلاصه و در ابعاد کوچکتر که مبتلابه ما هم هستن همین کلمه کثیفه (mine). میشد بجای تباهی اسماگ که هنوزم تباه نشده اسم فیلم رو تباهی تورین گذاشت.

تماشای این فیلم یه چیزی مثل تماشای خلاصه ارباب حلقه ها بود همون داستان ها دوباره تکرار شده بود هرچند تکراری اما جالب و دوست داشتی. از جلوه و حرکت و دوربین و صحنه هر چند گفتم اما نمیشه دوباره نگفته مخصوصا او صحنه های مربوط به فرار تو بشکه از دست الف ها و نبرد و تیراندازی و سکانسهای طولانی با حرکات زیبای دوربین فوق العاده بودن.

اما قابل پیش بینی بودن صحنه بعدی تو فیلم همیشه یه مسئله آزار دهندست. وقتی غروب میشه و تو میدونی فرصت از دست نرفته، رفتن دورف ها از پشت در بیشتر شبیه ناز کردنه تا پذیرفتن واقعیه یه شکست. خوب مسلمه وقتی غروب شد آدم رو یاد آخرای فیلم دور دنیا در 80 روز میندازه یا یه فیلم دیگه دیدم که دیگه همین سکانس تکرار شده بود و قهرمان دنبال نقشه گنج به کوهستانی راه پیدا کرده بود که محل دقیق گنج از انعکاس نور خورشید تو یه روز خاص در سال مشخص میشد. حالا بگذریم که هرچند غروب خورشید هر روز خاصه ولی انقدر با روز قبل متفاوت نیست که نتونی با یکی دو روز تاخیر محل رو پیدا کنی. و از اون بدتر اینکه تو این فیلم تباهی اسماگ یه مسئله تقیم شمسی رو با تقویم قمری حل کرده بود!!!