یادآوری

خوب چه خبرا این دو روزه یکمی وقت داشتم تونستم یه فیلم دیگه هم ببینم ممنتو! فیلم جالبی بود یکمه زیادی گیج کننده اولا که اصلا داستان که موضوع جالبی بود یعنی حتی اگه این سبک روایت جالبش رو هم کنار بزاریم باز هم به یک مسئله روانی جالب میپرداخت که مثل فایت کلاب جلب توجه میکرد اما خوب این تمام داستان نبود و درواقع نوع روایتش بود که خیلی فیلم رو جذاب میکرد تدوین این نوع کار کار سختیه که عالی انجام شده بود. و من تا وسطای فیلم هنوز نفهمیده بودم داستان داره سرو ته تعریف میشه یاد بوف کور افتادم من از اون که هیچی نفهمیدم یکی میگفت اونم داستان رو از ته تعریف میکنه پس احتمالا هیچ کدوم از اینها نوآوری نیستند و اولین تو نوع خودشون نیستن اما چیزی که ممنتو رو جذاب میکرد این بود که این کار رو خیلی خوب انجام داده بود.

بازی لئونارد رو دوست داشتم ولی بازی ترینیتی (ماتریکس) مثل یه هدیه وسط فیلم بود ازش خوشم میاد. اون وسط هم دیالوگ های خیلی جالبی رد و بدل میشد. مثل جریان حافظه و غریزه و تلقین مثل

حافظه هم کامل نیست. برو از پلیس بپرس. شهادت یک شاهد عینی هم غیر قابل اعتماده. پلس با نشستن و به یاد آوردن یه قاتل رو دستگیر نمیکنه. اونا مدرک جمع میکنن و کارو تموم میکنن. مدرک... نه حافظه! اینجوری تحقیق میکنن. منم همین کارو میکنم. ببین حافظه میتونه شکل یک اتاق یا رنگ یک ماشین رو عوضی بگیره. و میتونه یه چیزی رو از شکل طبیعی بندازه. "اونها فقط یه تفسیر هستن." و به حقایق ربطی ندارن.