فروشنده

یه فیلم خوب متوسط خوب

با بازیهای معمولی البته منظورم از معمولی اصلا متوسط سینمای ایران نیست اما یه چیز خارق العاده توش نبود. ولی خوب زیباییش تو طبیعی بودنش بود.

داستان یه اتفاق ناگوار تو زندگی یه خانواده معمولی. با داستانی خوب که به زیبایی پرداخت شده بود یکپارچگی داشت و نویسنده قشنگ عمل کرده بود. از اتفاقات اغراق شده سینمایی توش خبری نبود همه چیز واقعی بود مثل حس ترس که تو انتقام وجود داره. یا گیج بودن آدما موقعی که در تئوری قاطعانه باید عمل کنن. منظورم اینه که بازی ها و داستان خوب پرداخت شده بود.

فیلمبرداری خیلی خوب بود و آدم رو مثل سینمای سه بعدی تو فیلم تکون میداد. چیزی قابل ذکری از موسیقیش یادم نیست.

یه طنز خوبی تو بازی خانم بازیگر تئاتر وقتی از حموم میاد بیرون وجود داشت که ادم نمیدونست باید بخنده یا غصه بخوره که تف تو این سینما و مملکت. ولی صدرا کوچولو خیییییلی ناز بود.

سکانس ماکارونی خوردن رو دوست داشتم.

این کن برده بود!!!؟؟؟ :دی

آها اینم بگم که به نظرم آخر فیلمای فرهادی قشنگ معلومه چی میشه مثلا تو جدایی دختره با مادره میره اینجا هم این دوتا گاگول با خوبی و خوشی به زندگیشون ادامه میدن آخه کی تو دنیا هست که تو زندگیش با یک واقعیت غیرقابل بیان که همه میدونن روبرو نیست :)