گرین مایل

دیروز داشتم به مهدی میگفتم به نظر میرسه فیلمها و موضوعات و حتی بعضی تکنیک ها دارن تکرار میشن و باتوجه به اهمیت نو آوری برای من دیگه فیلم خوب دیدن سخته  اما گرین مایل نشون داد که یه شاهکار میتونه هنوز هم وجود داشته باشه.

گرین مایل یه داستان عالی و تاثیر گزار البته فیلم نامه خیلی از داستان جلوتر بود و خیلی خوب حس رو منتقل میکرد وقتی جان وارد اتاق اعدام شد جمله بابای دختره انقدر تاثیر گذار بود که یاد صحنه اعدام کارمندای سفارت تو فیلم مزار شریف افتادم یعنی کاری که اینجا یه جمله میکرد اونجا کل دکوپاژ نتونست.

فیلم شاید نوآوری نداشت ولی از نظر هنری واقعا ممتاز بود وقتی میگن سینما هنر هفتم فکر کنم منظورشون این فیلماست.

شخصیت پردازی فوق العاده بود مخصوصا این موضوع سر میز غذا تو خونه تام هنکس و موقع اعدام جان خیلی زیبا میشد رفتار متفاوت آدم ها دیده میشد.

دیالوگ های زیبا مثل

جان کافی : خیلی خسته ام رییس، خسته از تنها سفر کردن، تنها مثل یه چلچله زیر بارون. خسته از اینکه هیچ وقت رفیقی نداشتم پهلوم باشه و ازم بپرسه از کجا اومدم، به کجا میرم یا چرا! انقدر خسته ام از اینکه آدما همدیگه رو اذیت میکنن، خسته از تمام درد هایی که تو دنیا حس میکنم و می شنوم، هر روز دردهام بیشتر میشه درد تو سرم مثل

خرده های شیشه ست، تمام مدت.

می تونین بفهمین؟

فیلم سه ساعته ولی وقتی شروع میکنی به دیدن فیلم اصلا متوجه گذر زمان نمیشی.

از نظر متا فیزیک میشد اینو یه فیلم مذهبی به حساب آورد و باتوجه به سابقه ای که از فیلمها سراغ داریم هر لحظه منتظر بودم جان یه جمله ای دیالوگ در رد دین و خدا بزنه که خوشبختانه نزد :)

صحنه پردازی و گریم خوب خوب. گریم که عالی

ولی از همه چی بگذریم باید از بازی فوق العاده همه بازیگرا گفت و کارگردانی عالی که همه فیلم رو بینهایت باور پذیر کرده بود.